Bir zamanlar Azrail, Yıkım Tanrısı olan Efendisine sağ kolu olarak hizmet ederdi: O, Yaratılış Tanrıçası Bahar-Taraji’nin ve Koruma Tanrısı Baljit-Elvedin’in yarattıklarını alarak hepsini tek bir şeyde - yaşamda - birleştirdi. İki kardeş arasındaki savaşın ardından Beran-Setaou sürgün edildi ve Azrail, görevine sadık kalmaya devam etti.

Günümüzde bile, sayısız kurbanı Tanrısına, yerin derinliklerinde bulunan bir mezar odasına taşımaya devam ediyor. İşkence gören ruhların çığlıkları, sonsuz karanlıkta yankılanıyor ve akıl almaz dehşetlere yol açıyor.

Şeytan Kulesi'nde verilen amansız savaştan sonra, Azrail’in kanlar içinde gözlerinin önünde son nefesini verdiği yerde, üç krallığın kahramanları düşmanlarını yendiklerine inanmışlardı. Ama ölümle nasıl savaşılır? Azrail, karanlık gücünü kullanarak etrafına yeni bir ordu topladı. Yok olmaya mahkûm ruhlarla beslenirken, intikam yemini etti.

Savaşçılar kılıçlarındaki kanı temizleyemeden önce, dünyanın derinliklerinden gelen uğultulu bir ses gökyüzüne şimşekler ve gökgürültüleri savurdu. Korkuyla dolan savaşçılar gerisin geri savaşa sürüklendi ve cehenneme düştüler: gözyaşları toprağı yaktı, alevler ve kara duman yükseldi. İşkence gören ruhların çığlıkları yer yüzüne çıkmaya başladı.